خداوندا
از بچگی به من آموختند همه را دوست بدار
حال که بزرگ شده ام
و
کسی را دوست می دارم
می گویند:
فراموشش کن

خدایا من در کلبه حقیرانه خود کسی را دارم

که تو در ارش کبریایی خود نداری
منچون تویی را دارم
وتو چون خود نداری

می خواستم زندگی كنم ، راهم را بستند
ستایش كردم ، گفتند خرافات است
عاشق شدم ، گفتند دروغ است
گریستم ، گفتند بهانه است
خندیدم ، گفتند دیوانه است
دنیا را نگه دارید ، می خواهم پیاده شوم !